İstanbulda

Yine akşam olurken İstanbul'da içim aydınlanıyodu, çünkü sen vardın
karanlığı yırtan sevda türkülerinde. Seni düşündüm yokluğunda,aslında
hiç yok olmadın içimde silüetin duruyor karşımda. Hayal etmekte güzeldi
yokluğunda, sen aslında hep vardın bir şekilde bir yerlerde. Acı içinde
olgunlaşırken yüreğin büyüyordu kendi içinde farkına bile varmadan. Ve
yaş gelince 35'e ansızın karşılaştık sessizce. Seni tanıdım bir
gelincik şafağında yasemenler içinde. Ansızın çıkageldim tüm güzelliğin
ve samimiyetinle. Şaşırdım belki dilim tutuldu konuşamadım zaten
istesemde konuşamazdım, yazmak farklı konuşmak farklıydı benim için.
Sonsuza kadar sürmeyeceğini bildiğimiz bir rüzgarın içinde bulduk
kendimizi. Olsun be güzelim sonsuza kadar ne sürdü ki.